Legendarny Sukiennik już w mieście

#HistoriaPołczyna  Powstaje miejski szlak rzeźb Połczyńskiego Sukiennika – postaci nierozerwalnie związanej z legendą o powstaniu uzdrowiska. Właśnie trwa montaż pierwszych trzech rzeźb. Przedsięwzięcie zainicjował Burmistrz Sebastian Witek.
Dziś Artystyczna Odlewnia ART-ODLEW z Opola osadza na cokołach trzy rzeźby z brązu, autorstwa artysty-rzeźbiarza Dawida Wawrzyniaka. Cykl rzeźb opiera się na scenie sytuacyjnej zawartej w załączonych źródłach literackich. 
Postaci Sukiennika są usytuowane w trzech punktach Połczyna-Zdroju. Historia zaczyna się przy źródełku, gdzie posadowiono też tablicę informującą o legendzie oraz o początkach uzdrowiska. Kolejny punkt jest w Parku Zdrojowym przy środkowej alejce, a następny na skwerze przy ulicy Mariackiej. 
Przy zabytkowym źródełku znajduje się pochylona postać sukiennika, który pije wodę zdrojową. Opiera się o jego nogę kula rehabilitacyjna. W Parku Zdrojowym postać sukiennika jest w pozycji siedzącej; cieszy się z ozdrowienia i odwija bandaże z nogi. Kula jest już odrzucona na bok. Na skwerze przy ulicy Mariackiej sukiennik  jest już  w pozycji stojącej i nawołuje przechodniów do źródła. Za nim umieszczona jest beczka z solą z pieczęcią Połczyna-Zdroju, która symbolizuje dawny Szlak Solny oraz źródła solankowe.
Przypomnijmy, że w grudniu 2022 roku Gmina Połczyn-Zdrój ogłosiła Ogólnopolski Konkurs na projekt rzeźby „Sukiennik Szwajcarii Połczyńskiej”. Jego celem było promowanie Gminy oraz #SzwajcariaPołczyńska poprzez zainteresowanie uczestników historią miasta i uzdrowiska, jak również walorami przyrodniczo- turystycznymi.
Legenda o sukienniku:
„Niegdyś, w ostatnim dniu Zielonych Świątek wyruszył na spacer miejscowy sukiennik, żeby wygrzać się na słońcu i przy okazji obejrzeć nowe źródło, o którym wieść dotarła do miasta. Gdy stanął nad strumieniem, zaczerpnął wody źródlanej i napił się. Pijąc wodę z dłoni przy okazji przemył chore oczy, a że nie grzeszył zgrabnością, wpadł chorą stopą (na której był guz) do błota. Już w drodze powrotnej do domu i później w nocy spocił się mocno, a nazajutrz odczuł widoczną poprawę schorzałych oczu i nogi. Zachęcił więc do wyprawy nad źródełko swojego gospodarza, rajcę miejskiego, który tak dalece zapadł piersiową chorobę, że w przeciągu czterech tygodni zjadł zaledwie kromkę chleba. Rajca posłuchał i ruszył wraz z synem do źródła. Drogę powrotną odbyli już bez odpoczynku, a rajca zjadł pono tego wieczoru całego kuraka, no i ozdrowiał.”.
( Źródło: Garczyński Tadeusz, Połczyn-Zdrój i okolice. Przewodnik. Poznań 1977, str. 45.24.03.2023 r.)